Zaduszki poetyckie 2022 – refleksje o przemijaniu.
Dnia 03.11.2022 r. klasy 7 zaprosiły na poetycką podróż, która była refleksją o życiu po stracie bliskiego człowieka i o uczuciach, które pozostają do tej osoby. To była literacka troska o zmarłych.
Pamiętajmy, że wspomnienia to dar. Łączą nas tu na dole z tymi tam na górze. Koją ból, przywołują uśmiech, potrafią czynić cuda. Pielęgnujmy je, przywołując w myślach bliskich naszym sercom, szczególnie w takie listopadowe dni. Tulmy mocno w myślach tych już nieobecnych – rodziców, dziadków, sąsiadów, nauczycieli, kolegów z klasy, znajomych z widzenia.
Nic tak nie skłania przecież do refleksji jak słowa.
W przedstawieniu wykorzystano poniższe fragmenty wierszy lub całe utwory:
K. K. Baczyński ***Trzeba umieć…,Śmierć¸ Baudelaire C. Śmierć nędzarzy, Brzechwa J. Śmierć zwierzęca, ***Leżą umarli, Czechowicz J. Modlitwa żałobna, K. I. Gałczyński Tylko nieboszczyk, *** Kiedy umrę łopaty stukną , Herbert Z. Testament, Leśmian B. Cmentarz, Lipska E. Ucz się śmierci, Miłosz C. Sens, Norwid C. K. ***Ty mnie do śmierci pokornej…,Osiecka A. Ktoś umarł, Różewicz T. ***Czas na mnie, Staff L. ***Ostatni z mego pokolenia, Alea iacta est, W. Szymborska Muzeum, Kot w pustym mieszkaniu, Nic dwa razy się nie zdarza, Twardowski J. Śpieszmy się kochać ludzi.