Zachęcamy do poznania szaty roślinnej terenu, na którym znajduje się Stara Miłosna.
Autorką interesującej pracy na ten temat jest pani Teresa Małysz – nauczyciel biologii, wieloletni dyrektor szkoły podstawowej w Starej Miłosnej.
Poniżej zamieszczamy fragmenty z tej pracy. Przytaczamy cytaty:
Cytat 1:
„GEOMORFOLOGIA”
Badany teren jest częścią wielkiej równiny położonej w rozgałęzieniach dolin fluwioglacyjnych Pra-Wisły, na obszarze zlodowacenia środkowopolskiego /Klimaszewski 1978/. podłoże geologiczne zbudowane jest przeważnie z fluwioglacyjnych osadów lodowcowych. Są to piaski luźne lub gliniaste przewarstwione gliną ilastą lub iłami.
W plejstocenie omawiany obszar znalazł się w bezpośrednim lub pośrednim zasięgu czterech zlodowaceń /Nowak, Śmierzchalska 1972/. W czasie zlodowacenia podlaskiego, analogicznie jak w całej Kotlinie Warszawskiej, odbywała się tu glacjalna akumulacja piasków.
Pod koniec okresu plejstoceńskiego wybitną działalność ujawniły czynniki eoliczne, którym wydmy piaszczyste zawdzięczają swe powstanie /Łuniewski, Lewiński 1972/.
Wydmy piaszczyste mogły powstać już w okresie zastoiska warszawskiego na jego brzegach, lub po spłynięciu zastoiska na dawnym jego dnie /Tarasie Warszawskim/. Główny jednak okres tworzenia się wydm przypada na okres po cofnięciu się lodowca z linii moren Bałtyckich. Na rozległym Tarasie Praskim wiatry usypały równoległe do biegu rzek, z piasków dostarczonych przez rzeki, wydmy w kształcie podkowy tzw. wydmy paraboliczne. Pojedyńcze wydmy paraboliczne stroną wypukłą zwrócone są ku wschdowi, stroną wklęsłą ku zachodowi. Wydmy paraboliczne okolic Warszawy zawdzięczają swe powstanie wiatrom zachodnim.
Cały badany teren znajduje się w pasie tarasu wydmowego Wisły. Wydmy są wspólnym elementem rzeźby całego terenu i na badanym terenie grupują się w trzy ciągi o przebiegu południkowym. Najbardziej zwarty i najwyższy zespół wydm ciągnie się z północy na południe, od Wesołej przez Groszówkę, Starą Miłosną do Zbójnej Góry. Maksymalna wysokość bezwzględna najwyższej wydmy, położonej w północnej części Starej Miłosnej, wynosi 122.5 npm. Cały teren jest silnie i nieregularnie pofałdowany, rozbity na kopułowate pagórki dochodzące do 10 – 12 m wysokości. U stóp wydm rozpościera się podmokły, częściowo zatorfowiony i zupełnie płaski obszar, na którym w rowach i wykopach dostrzegamy glinę zwałową, stanowiącą spąg wydm. Teren w Starej Miłosnej obniża się do 98 m npm. Liczne są na omawianym terenie formy antropogeniczne powstałe po eksploatacji iłów.”
Cytat 2:
ANALIZA FLORY BADANEGO TERENU
Stosunki ilościowe i jakościowe flory badanego terenu.
Na badanym terenie zidentyfikowałam 446 gatunków roślin naczyniowych, należących do 70 rodzin i 264 rodzajów.
Uzyskane wyniki umożliwiły mi przedtawienie flory roślin naczyniowych na tle flory Polski i Niziny Mazowieckiej. Dane dotyczące liczby taksonów flory Polski zaczerpnęłam z „Roślin Polskich” Szafera, Pawłowskiego /1976/ a flory Niziny Mazowieckiej z pracy Nowaka /1976/.